Στη μέχρι τώρα παρουσία μου στις ομάδες που κατά περιόδους αγωνίστηκα, δεν υπήρξε φορά που η υπόθεση παραμονής μου ή όχι σε αυτές να έγινε σίριαλ.

Στην προκειμένη περίπτωση τράβηξε περισσότερο απ' όσο έπρεπε, αν και το οικονομικό μέρος της συμφωνίας είχε ολοκληρωθεί εδώ και καιρό. Τα όποια εμπόδια προέκυψαν δεν ήταν οικονομικής φύσης.

Δεν θέλω να ειπωθεί πως είμαι υπεράνω χρημάτων, ότι παίζω για τη φανέλα και άλλα πολλά που θα ηχήσουν όμορφα στ' αυτιά των φίλων της ομάδας, όμως το οικονομικό τα τελευταία χρόνια, δεν είναι πρωταρχικό κριτήριο για την όποια απόφασή μου.

Τους λόγους, λοιπόν, για τους οποίους η υπόθεση παραμονής μου στην ΑΕΛ τράβηξε περισσότερο, τους γνωρίζουμε μόνο εγώ και ο πρόεδρος. Κι έτσι θα μείνει.

Κλείνοντας - και με αφορμή τη συνέχεια της παρουσίας μου στην ομάδα - θέλω να πω ότι το νέο συμβόλαιο δεν ήρθε για μένα τιμήν ένεκεν, ούτε. συνταξιοδοτικά, αλλά κερδήθηκε αξιοκρατικά, μέσα στο γήπεδο, χωρίς δεκανίκια, χωρίς μπροστινούς, πισινούς και φιλαράκια. Τιμή και παράσημο, λοιπόν, για εμένα στα 38 μου χρόνια η συνέχεια της παρουσίας μου σε μια ομάδα όπως η ΑΕΛ.

ΥΓ: Πριν από δύο χρόνια και με αφορμή την ανανέωση της συνεργασίας μου με την ομάδα μας, είχα κλείσει τις δηλώσεις μου λέγοντας πως η συνέχεια δίνεται στο Αλκαζάρ και σύντομα στο νέο μας γήπεδο. Βέβαια, το σύντομα στη χώρα μας συνήθως κρατάει λιγάκι περισσότερο. Έφτασε, όμως, η στιγμή κι αυτό το γήπεδο θα είναι το όχημα για ένα ταξίδι που θα πάει την ομάδας μας σε άλλη διάσταση. Και νιώθω αληθινά την ανάγκη να μοιραστώ μαζί σας τον ενθουσιασμό μου, που αυτή τη διαδρομή θα την κάνουμε μαζί. Καλό μας ταξίδι.

Nikos Dabizas