Φέτος είναι η πρώτη φορά που τοποθετούμαι στο site για συγκεκριμένους λόγους, ενώ με αφορμή τα τελευταία γεγονότα που έλαβαν χώρα στο γήπεδο μας οφείλω να πω τα εξής: Καταρχάς, όσον αφορά στο αγωνιστικό κομμάτι θεωρώ ότι η ομάδα είχε μια πολύ σταθερή πορεία καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς, πετυχαίνοντας το στόχο που είχε βάλει από την αρχή της σεζόν. Τα αποτελέσματα στα play off δεν ήταν όπως τα θέλαμε, γεγονός που οφείλεται σε συγκεκριμένους λόγους. Δεν είμαστε η πρώτη ομάδα στον κόσμο που στα αρνητικά αποτελέσματα η προσωποποίηση των ευθυνών συνήθως βαραίνει τους παίκτες της άμυνας.

Αυτό, βέβαια, διογκώθηκε καθώς σε όλη τη διάρκεια της χρονιάς στον τοπικό Τύπο αναφερόταν ως ανασταλτικός παράγοντας η σύνθεση της ομάδας στην άμυνά της. Διαβάζοντας αναδρομικά κάποια από τα δημοσιεύματα, το γενικό συμπέρασμα ήταν ότι ο λόγος που η ομάδα δεν κάνει το κάτι παραπάνω οφείλεται συγκεκριμένα στην έλλειψη ποιότητας στο κέντρο της άμυνας.

Αυτή είναι η αποτίμηση της φετινής ΑΕΛ κατά τα γραφόμενα διαφόρων αρθρογράφων στην τοπική εφημερίδα, The Match. Το ογκώδες παθητικό της φετινής ΑΕΛ δικαιώνει τη θέση της εν λόγω εφημερίδας. Δεν θα πλατειάσω για την άποψη που έχω για το συγκεκριμένο θέμα. Στο μόνο που θέλω να σταθώ είναι στο γεγονός ότι η ομάδα είχε την τρίτη καλύτερη σεζόν στην ιστορία της, έχοντας μόλις μια ήττα σε 19 παιχνίδια καθώς επίσης και στα στατιστικά της την τελευταία τετραετία: το 2005-06 πέτυχε 31 γκολ και δέχτηκε 37, το 2006-07 πέτυχε 30 και δέχτηκε 38, το 2007-08 πέτυχε 35 και δέχτηκε 30 ενώ το 2008-09 έβαλε 36 και δέχτηκε 26 σε 30 αγώνες στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος. Τα 26 γκολ (ρεκόρ παθητικού) της φετινής χρονιάς δικαιώνουν πλήρως τα γραφόμενα της εν λόγω εφημερίδας. Θα ήταν λάθος, βέβαια, να καρπώνονται οι κεντρικοί αμυντικοί ως πρόσωπα το συγκεκριμένο γεγονός. Αυτό αποδίδεται στην καλή λειτουργία, στην ισορροπία και στην φιλοσοφία του προπονητή, όχι μόνο της δικής μας ομάδας, αλλά και κάθε ομάδας. Σαφώς στα play off το παθητικό ήταν υψηλότερο σε σχέση με τα παιχνίδια της κανονικής διάρκειας του πρωταθλήματος. Αυτό εν μέρει αποδίδεται στο γεγονός ότι ο βαθμός δυσκολίας ήταν μεγαλύτερος, καθώς παίζαμε με τις καλύτερες ομάδες της Super League. Δεν λέω ότι η ομάδα χάνοντας το βαθμολογικό ενδιαφέρον έπαιξε με νεαρά παιδιά για να πάρουν εμπειρίες, γιατί θα ακουστεί σαν άλλοθι. Υπάρχουν συγκεκριμένες ευθύνες για αυτά τα αποτελέσματα. Θα φέρω ένα παράδειγμα για το πώς παρουσιάζεται στον Tύπο μια ήττα της ομάδας. Στον εκτός έδρας αγώνα με τον Παναθηναϊκό, ο Ναϊμ έκανε άψογο παιχνίδι, ενώ την επόμενη μέρα στον γραπτό αθλητικό Τύπο της χώρας η απόδοσή του παρουσιάστηκε ως μέτρια, από τη στιγμή που η ομάδα δέχτηκε τρία γκολ. Η ομάδα γνωρίζει για το ποιος έχει μερίδιο ευθύνης και όχι οι γενικότητες του στυλ «δέχτηκες γκολ φταίει η άμυνα». Στα υπόλοιπα παιχνίδια, βέβαια, οι αρθρογράφοι της τοπικής εφημερίδας ήταν απόλυτοι όσον αφορά στις κρίσεις τους. «Παιδαριώδη λάθη που όχι μόνο κοστίζουν στην ομάδα αλλά δημιουργούν και ψυχολογικό πρόβλημα με αποτέλεσμα να χάνονται εύκολα παιχνίδια». Όλα αυτά μετά το πρώτο ματς με την ΑΕΚ κατά τον «Μουτζαχεντίν», συνεπικουρημένος από τον κ. Σμυρναίο και ενώ η ομάδα προερχόταν από πέντε συνεχόμενα παιχνίδια χωρίς να δεχτεί γκολ.

Όλως τυχαίως ο κ. Καλογιάννης έγραψε, μετά το πρώτο φιλικό με τον Αστέρα Τρίπολης το περασμένο καλοκαίρι, ότι «κάποιοι παίχτες που παρέμειναν και ορισμένοι εξ αυτών με ανανέωση συμβολαίου (αυτός μάλλον πρέπει να είμαι εγώ) είναι λάθος καθώς δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα, αποτελώντας έτσι μόνιμες πηγές κινδύνου», αναφερόμενος «σε παίχτες των μετόπισθεν και όποιος κατάλαβε κατάλαβε, ή μάλλον όλοι κατάλαβαν εκτός από τον κύριο Πηλαδάκη και τους δύο προπονητές, τον πρώην και τον νυν. Ο κ. Ουζουνίδης βέβαια έχει ελαφρυντικά καθώς ακόμη μαθαίνει». Αυτά για την κρίση και τις απόψεις των παραπάνω κυρίων που έρχονται δέκα μήνες μετά να δικαιώσουν τον κ. Καλογιάννη. Για να τελειώσω με το αγωνιστικό θέλω να πω ότι ο Νταμπίζας και κάθε Νταμπίζας δεν θεωρείται κακός παίκτης από ένα κάκιστο παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ ούτε γίνεται καλός για έναν αγώνα με την ΑΕΚ.

Όσον αφορά στο επεισόδιο που είχα με τους δύο φιλάθλους μετά τον αγώνα με τον Παναθηναϊκό, γράφτηκαν πολλά. Σχολιάζοντας την κίνησή μου να απαντήσω στους συγκεκριμένους φιλάθλους που αποδοκίμαζαν τον συμπαίκτη μου, ο κ. Σμυρναίος χαρακτήρισε τη συμπεριφορά μου υβριστική και απειλητική, προκαλώντας διχασμό στον κόσμο της Λάρισας, λέγοντας πως έχουν υβριστεί πολύ μεγαλύτερα ονόματα, π.χ. Γκαλίτσιος, Μητσιμπόνας και άλλοι στο Αλκαζάρ και δεν αντέδρασαν. Ενδεδειγμένος τρόπος απάντησης, σύμφωνα με τον συγκεκριμένο αρθρογράφο, είναι να τους ρίξεις μια υποτιμητική ματιά και να τους κουνήσεις το κεφάλι ειρωνικά. Κλείνοντας, στο ίδιο κομμάτι γράφει: «Δεν είναι κακό παιδί ο Νταμπίζας, απλά έχει διατηρήσει όλα τα στοιχεία της έπαρσης που διέπουν ένα μεγάλο ποδοσφαιριστή». Η έπαρση κ. Σμυρναίε δεν είναι προϊόν ποδοσφαιρικής αξίας, αλλά ανθρώπου. Προφανώς θα ξέρει καλά τον χαρακτήρα μου ο συγκεκριμένος κύριος. Εκτιμήσεις για τον χαρακτήρα μου από ανθρώπους που με γνωρίζουν παρά μόνο από τις δημόσιες τοποθετήσεις μου και μέσα από τον αγωνιστικό χώρο, δε δέχομαι. Αν για τον κ. Σμυρναίο είναι δείγμα έπαρσης το να πάρεις το μέρος του συμπαίκτη σου όταν τον βρίζουν, ενώ τα τρία προηγούμενα χρόνια αγωνιζόμασταν με την ίδια φανέλα για τον ίδιο σκοπό και υβρίζεται γιατί δεν συνεχίζει την καριέρα του στην ομάδα, εγώ θα πρέπει να διαφωνήσω. Έπαρση θα ήταν να λειτουργήσω με τον τρόπο που υποδεικνύει ο κ. Σμυρναίος. Ειρωνικά και απαξιωτικά… Όσο για την υβριστική και απειλητική συμπεριφορά, όταν έρχεσαι σε αντιπαράθεση χωρίς να χρησιμοποιείς βία σωματική και λεκτική (ακόμη και αν ο διάλογος είναι έντονος) το υβριστικό και απειλητικό απέχει παρασάγγας. Για του λόγου το αληθές, μου μεταφέρθηκε ότι ο εν λόγω φίλαθλος (και το λέω με κάθε επιφύλαξη) βγήκε σε ραδιοφωνική εκπομπή και διέψευσε ότι τον έβρισα ή ότι χειροδίκησα. Αυτό έγινε με αφορμή το γεγονός ότι στην ίδια εκπομπή έβγαιναν και λοιδορούσαν την απαράδεκτη συμπεριφορά μου. Αν έπρεπε να κινηθώ με διαφορετικό τρόπο, αυτό μπορεί να το κρίνει ο καθένας με τα δικά του κριτήρια. Ίσως ήταν έξυπνο να μην αντιδράσω από τη στιγμή που δεν έβριζαν εμένα και ειδικά μετά από μια ήττα και το κλίμα να είναι άσχημο. Μάλλον δεν έχω μάθει να λειτουργώ έξυπνα. Όσο για το ότι έχουν υβριστεί κατά το παρελθόν μεγάλα ονόματα της ομάδας, όπως ανέφερε ο κ. Σμυρναίος, αυτό δεν αποτελεί στοιχείο σύγκρισης στο συγκεκριμένο περιστατικό. Θα έλεγα, μάλιστα, ότι δεν είναι τιμητικό να έχουν υβριστεί τόσο μεγάλα ονόματα στην ιστορία της ομάδας. Είναι λογικό σε μια μερίδα φιλάθλων να υπάρχουν ακραίες αντιδράσεις. Θα ήταν υπερβολή να ζητάμε το απόλυτο στις συμπεριφορές του φίλαθλου κόσμου. Το ζητούμενο για έμενα είναι πόσοι είναι αυτοί και γιατί αντιδρούν με αυτόν τον τρόπο. Οι υπόλοιποι που δεν βρίζουν, δεν αγαπούν την ομάδα; Εγώ κατανοώ τις αντιδράσεις στις άσχημες στιγμές όταν εκδηλωνόμαστε με στιγμιαία ξεσπάσματα. Καλώς εχόντων των πραγμάτων η ομάδα σε ένα χρόνο θα μπει σε καινούργιο γήπεδο. Είναι υποχρέωση όλων μας να συρρικνωθούν τέτοια φαινόμενα καθώς τα πρόσωπα έρχονται και παρέρχονται. Οι συμπεριφορές, όμως, των λίγων θα είναι κρίμα και άδικο να στιγματίζουν την ομάδα στην καινούργια πραγματικότητα.

Ο κ. Σμυρναίος μετά το παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ γράφει ότι το περιβραχιόνιο πρέπει να δοθεί στον Τουμέρ για να γίνει η ΑΕΛ ομάδα με πάθος για τη νίκη. Δεν θέλει βέβαια να μειώσει την αξία και το όνομα του Νίκου Νταμπίζα, άποψη απολύτως σεβαστή. Προσωπικά πιστεύω οτι ο Toumer είναι από τους πλέον ποιοτικούς παίκτες της ομάδας μας με σαφή ηγετικά χαρακτηριστικά. (Όλως τυχαίως η διαπίστωση έγινε μετά το παιχνίδι που ο Τουμέρ έγινε αλλαγή, γεγονός που προκάλεσε την αντίδραση του κόσμου). Έχω δώσει πρόσφατα, συνέντευξη στο επίσημο περιοδικό της ομάδας για το πώς αντιλαμβάνομαι το θέμα του αρχηγού και το πώς πρέπει να κινείται αυτός. Σε Νιούκαστλ, Λέστερ και Εθνική, όταν κατά καιρούς είχα την τιμή να φορέσω το περιβραχιόνιο, αλλά και τώρα στην ΑΕΛ, έχω συγκεκριμένη άποψη για το πώς πρέπει να λειτουργώ ως αρχηγός μέσα και έξω από το γήπεδο. Τώρα, αν αυτός ο τρόπος κοστίζει στην ομάδα και επειδή το περιβραχιόνιο είναι πολύ σοβαρή υπόθεση, αρμόδιοι για αυτό το θέμα είναι η διοίκηση και ο προπονητής, όποτε ο κ. Σμυρναίος μπορεί να τους ρωτήσει σε κάποια συνέντευξη τύπου.

ΥΓ: «Έλλειψης ποιότητας», «πηγή κινδύνων», «ελλειμματικός αρχηγός», όλα προς συζήτηση. Ένα πράγμα δεν δέχομαι και επειδή είμαι ιδιαίτερα ευαίσθητος σε ανυπόγραφα σποτάκια που αφορούν σε θέματα επαγγελματισμού και ευσυνειδησίας και συγκεκριμένα στο παρακάτω: «Έχουμε μια απορία όλοι εμείς οι κηπουροί στο βυσσινόκηπο... Στο παιχνίδι με τον ΠΑΟ, πώς και με ποιόν χτύπησε ο Νταμπίζας; Το βίντεο στη συγκεκριμένη φάση δεν δείχνει καμία τράκα». Κι επειδή πέρα από το γεγονός ότι είναι ανυπόγραφο το κείμενο, είναι και ανήθικο να υπονοεί κάποιος ότι προσποιήθηκα τραυματισμό για να αποχωρήσω από το παιχνίδι, καλό θα ήταν να κοιτάξει οποιοσδήποτε λίγο στο παρελθόν τα θέματα που με αφορούν σχετικά με τραυματισμούς. Είναι λίγο γελοίο κατά τη γνώμη μου να προβάλετε προς τα έξω η σχέση μου με την ομάδα, όχι από εμένα, βέβαια, αλλά με τον γνωστό τρόπο των οδικών πτηνών, που μπορούν να διαφημίσουν πόσο ψυχή έχει και πόσες θυσίες κάνει ο αρχηγός. Καλώς ή κακώς, αυτό δε με εκφράζει ως άνθρωπο. Προτιμώ να ξέρουν οι λίγοι στον αριθμό μέσα στην ομάδα το πώς συμπεριφέρομαι σε όλους τους τομείς, από την εικονική πραγματικότητα του «φαίνεσθαι» των πολλών. Προφανώς με κάποιους βρισκόμαστε σε διαφορετικές όχθες του Πηνειού. Εγώ προτιμώ αυτή του αυτοσεβασμού και της αξιοπρέπειας.

Nikos Dabizas